Hoeveel is dat eigenlijk? 25.000 basisinkomens? Een enorme boost voor kankeronderzoek? Noodhulp voor Syrië? Het doet er niet toe, want het is weg. En het komt niet meer terug.
Afgelopen week kwam naar buiten dat er, nog steeds, minimaal 1 miljard teveel wordt uitgegeven aan IT projecten bij de Rijksoverheid. Geheel in lijn met wat Elias eerder al concludeerde. De billion dollar question is niet waar al dat geld toch heen gaat (ambtenaren en consultants), maar of het ooit anders kan.
Dat hangt allemaal samen met de wil om het probleem aan te pakken. Sense of urgency. Iemand concludeerde op FD.nl dat het zowel de ambtenarij als politiek eigenlijk niet interesseert, anders had de wal al lang het schip gekeerd. Ik kan dat, met de beste wil in de wereld, niet begrijpen.
Zolang er een cultuur is waarin het:
– niet 100% duidelijk is wie waarvoor verantwoordelijk is bij álle projecten
– niet 100% duidelijk is wat budgetoverschrijdingen voor consequenties hebben
– niet 100% duidelijk is voor wie wij werken (betalende klanten of toch het instituut)
Is het onmogelijk bakzeil te halen. Dat geldt overigens voor iedere organisatie. Hier en daar zullen incrementele winsten worden geboekt – maar men kan nog steeds een idee hebben, daar een gigantisch project van maken om er vervolgens achter te komen dat er helemaal geen behoefte aan is. Met die verworven vrijheden gaan wij heel onverantwoordelijk om.
Daarom weer een emotionele oproep aan zowel topambtenaren als politici, om de tering naar de nering te zetten. Luister naar je onderbuik en vraag door tot je een ons weegt. Draai iedere belastingcent om. Want als jij het niet snapt, snapt niemand het.
